SCHEIDEN DOE JE NIET ZOMAAR

 

Scheiden doen de meeste mensen niet zomaar.

Hier aan gaat vaak een periode van je niet prettig voelen in de relatie vooraf, meestal gevolgd door een langere of kortere periode van praten, ruzie maken, het uiten van verwijten naar elkaar, verdriet, boosheid en toch nog investeren in je huwelijk.

 

Niemand geeft het graag zo maar op, want scheiden is toch voor velen een afgang. Ze hebben

de ontstane situatie niet zo bedoeld en niet zo gewild, maar het is zo gelopen. Een verwachtingspatroon en een toekomstbeeld vallen in duigen en dat doet pijn.

Niet iedereen reageert hetzelfde op pijn. De één sluit zich op in zichzelf, de ander is ontzettend boos op zich zelf of op de andere partij en weer een ander uit zich het liefst in felle verwijten zoals:

 'Had ik je maar nooit ontmoet', 'Ik heb toch

nooit echt van je gehouden' of 'Ga maar weg,

maar dan zie je de kinderen nooit meer.'

 

Allemaal ernstige en felle uitspraken die twee bedoelingen hebben. Ten eerste wil je de ander pijn doen ('Ik ervaar pijn, dus jij ook') en ten tweede probeer je zo min moge lijk van je eigen pijn te laten blijken en daarmee je kwetsbaarheid te maskeren. Verwijten kunnen snel gevolgd worden door uitspraken als: 'We hebben wel ruzie, maar toch hou ik van je hoor', of 'Je weet toch wel dat ik het niet meen als ik zoiets zeg.' Al met al een chaotische, pijnlijke en zeer emotionele periode die eigenlijk alleen maar voor een neergaande spiraal zorgt.

 

Partners hebben het enerzijds te druk met hun eigen gevoelens en anderzijds willen zij zich

niet kwetsbaar opstellen, waardoor het na der tot elkaar komen steeds verder belemmerd

raakt. Sommige stellen gaan op dat moment in therapie.

 

Therapie kan er in vele gevallen toe bijdragen dat er duidelijkheid komt in elkaars verwachtingspatroon waar door men beter begrijpt waar het misgelopen is. Tijdens sessies is het mogelijk om jezelf uit te spreken zonder dat het gesprek uiteindelijk strandt in een kringetje van onzinnige, negatieve verwijten naar elkaar. Wanneer partners elkaars verwachtingen en hun eigen tekortkoming daarin kunnen accepteren, is er een weg terug

naar een goed huwelijk. Partners staan op dat moment open voor verandering en aanpassing.

 

Als verandering niet tot de mogelijkheden behoort is dit meestal al snel duidelijk, maar het maakt de therapie niet overbodig. Therapie kan ook bijdragen aan een 'nette' scheiding, een afscheid zonder slagveld. Het kunnen voeren van een behoorlijk gesprek is veelal niet meer mogelijk tussen de scheidende partijen en een bemiddeling hierin kan zeer nuttig uitpakken.

 

PERIODE VAN ONZEKERHEID

Scheiden is een heel onzekere periode, maar ook een periode van vernieuwing. Het is het afkappen van alles wat vertrouwd is, ook al was het niet fijn. Niet bij elke scheiding zijn beide partijen gemotiveerd om te schei den. Als één van de partners de ander in de steek laat, is het gevoel van verlaten zijn natuurlijk heel sterk en heeft dat vaak verdrietige eenzaamheid tot gevolg. Vaste patronen moeten losgelaten worden en een nieuw begin ligt om de hoek. De invulling van al het nieuwe is vaak onzeker, juist omdat iemand door de scheiding in een heel labiele, chaotische en emotionele periode van zijn leven zit. In mijn praktijk word ik heel vaak geconfronteerd met voornamelijk de vrouwelijke kant van een scheiding. Of dit nu direct betekent dat mannen er minder last van hebben weet ik niet, het zal waarschijnlijk eerder zo zijn dat mannen veel meer de drang hebben om door te gaan met hun leven en niets of weinig te laten merken. Ik merk dat vooral het loslaten van de partner een groot probleem

vormt. Loslaten heeft in dit geval ook direct te maken met het helemaal op eigen benen kunnen

staan.